کلمه موم wax از ریشه لغت weax آمده و این لغت به موادی اطلاق می شده که به مواد پلاستیکی شباهت داشته اند و موم زنبور عسل از آن جمله است.موم ها از منابع مختلف حیوانی، گیاهی و معدنی به دست می آیند و برخی از آنها برای تهیه و ساخت وسایل آرایشی و بهداشتی مصرف می شوند.

مثال موم های حیوانی موم زنبور عسل است که بهترین نوع آن از زنبور عسل هندی به دست می آید. از آن جایی که موم زنبور عسل در اغلب کرم ها، رژهای لب و لوازم آرایشی چشمی مورد مصرف قرار می گیرد از اهمیت خاصی برخوردار است. "لانونین" نیز  نوعی چربی است که در پشم گوسفند یافت می شود. به دلیل خاصیت نرم کنندگی آن، در مواد آرایشی و بهداشتی به صورت گسترده ای مصرف می شود. از سفیده نهنگ نیز در کلوکرم ها به جهت بهبود شفافیت و پایداری استفاده می شود. از موم های گیاهی می توان به موم "کارنائوبا" و candillia اشاره کرد که اولی در برزیل و دومی در مکزیک به صورت وحشی می روید. این دو موم برای ازدیاد نقطه ذوب مواد آرایشی و بهداشتی و به خصوص رژ به کار می روند. موم ژاپنی نیز در میوه توتی شکل درخت کوچک سماق که در مشرق زمین می روید وجود دارد.

موم پارافین و موم "ازوکریت" نیز از جمله موم های هیدروکربنی هستند که اولی از هیدرورکربن های تصفیه شده از نفت خام تشکیل شده و دومی نزدیک چاه های نفت یافت می شود.

خواص و عمل موم ها در تهیه و ساخت لوازم آرایشی و بهداشتی

1-موم ها یک لایه نازک هیدروفوب (آب ترس) روی پوست ایجاد می کنند.

2-موم ها در روغن حل می شوند و به این دلیل سبب افزایش خاصیت نرم کنندگی مواد بر روی پوست می شوند.

3-موم ها به عنوان مواد اولیه یا ثانویه امولسیون کننده مصرف می شوند.

4-موم ها به عنوان قوام دهنده امولسیون ها بوده و بافت و صافی آنها را بهبود می بخشند.

5-در رژهای لب خاصیت شفاف کننده و قالب پذیری خوبی ایجاد می کنند.

(امولسیون: از دو مایع غیر قابل اختلاط ساخته شده که یکی در دیگری پخش شده است).